است. پس باید در زمان غیبت امام معصوم کسی عهده دار این مسئولیت مهم و ضروری شود که در این زمینه کسی لایق تر از فقیه نیست.تا اینجا دو قلمرو از ولایت انبیاء و معصومین برای فقیه ثابت شد و تا اینجا تمام فقها اتفاق نظر دارند .

ولایت اجتماعی و سیاسی

در اینجاست که نظر برخی فقها از هم جدا میشود که برخی ولی فقیه را مجاز برای ولایت اجتماعی-سیاسی جامعه می دانند و برخی دیگر خلاف این نظر را دارند.برخی افراطیون میگویند ولایت اجتماعی­­-سیاسی یکی از ضروریات دین است و هر که آن را نپذیرد کافر است,در حالی که این تفکر از نظر اسلام صحیح نیست.

لازمه اثبات یک حکم این است که مقدمات به طور صحیح چیده شده و سپس نتیجه هم صحیح گرفته شود.در صورت وجود این دو شرط , دیگر تخطی از مسئله ثابت شده برای فرد ممکن نیست.ایراد ما به کسانی که ولایت سیاسی-اجتماعی فقیه را قبول ندارند هم این است که آنها مقدمات (قلمروهای ضروری ) را قبول کرده اما نتیجه را نادرست برداشت کرده اند.برخی از این عزیزیان گفته اند ولایت اجتماعی سیاسی را قبول داریم اما نه برای فقیه.ما سوال میکنیم:1.چه کسی به اندازه فقیه اسلام را می شناسد و میتواند بر جامعه اسلامی طبق قوانین اسلام حکومت کند.2.اگر قبول دارید که اسلام تعطیل پذیر نیست در زمان غیبت چه کسی مسئله تزاحم بین احکام را را حل کند؟

از ساده ترین نوع تزاحم احکام تخریب مسجد است که به خودی خود حرام است مگر به امر معصوم.حال اگر مثلا مسجدی بر سر راه عمرانی اتوبانی قرار گیرد که ساخت آن ضروری و باعث رفع زحمت از مردم گردد حکم چیست؟ یا سفر حجی که به ضرر جامعه اسلامی است باز هم واجب است؟ پس در زمان غیبت کسی باید عهده دار این مسئولیت شود .اینجاست که این قلمرو ولایت هم برای ولی فقیه ثابت می شود.این محدوده ولایت را ولایت مطلقه فقیه گویند.حال آنکه برخی کج فهمی ها اشاره به آن دارد که ولایت مطلقه فقیه یعنی فقیه هر کاری که خواست انجام دهد که این برگترین تهمت ها به جایگاه ولایت فقیه و اسلام است.

تفاوت حکومت ولایت فقیه و سلطنت پادشاهان

اولا فقیه خود محکوم حکم فقاهت و ولایت خود است و حق تخطی از ان را ندارد. ثانیا اگر فقیه حدود احکام و عدالت خدا را زیر پا بگذارد خود به خود و بدون

  اعلام خبرگان از این مسئولیت عزل میشود.البته تشخیص این انحراف بر عهده کارشناسان مربوط میباشد.